„Ja, żołnierz Wojska Polskiego, przysięgam służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, bronić jej niepodległości i granic.

Stać na straży Konstytucji, strzec honoru żołnierza polskiego, sztandaru wojskowego bronić.

Za sprawę mojej Ojczyzny w potrzebie krwi własnej ani życia nie szczędzić.

Tak mi dopomóż Bóg.”

 

 

W sierpniu 1920 roku rozegrała się jedna z kluczowych bitew w historii Polski. Bitwa Warszawska. Walka pomiędzy oddziałami sowieckiej Armii Czerwonej a armią Wojska Polskiego. Znana również jako Cud nad Wisłą. Rozpoczęła się 13 sierpnia 1920 roku, gdy wojska Armii Czerwonej, którymi dowodził Michaił Tuchaczewski zbliżyły się do Warszawy, a zakończyła się 25 sierpnia 1920 roku. Uderzenie w siły sowieckie zostało skrupulatnie przygotowane na podstawie planów, które zostały opracowane w Sztabie Głównym pod okiem gen. Tadeusza Rozwadowskiego i zaakceptowane przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Bitwa rozegrała się na rozległym terytorium od linii Wisły do linii Działdowo-Włodawa. Składały się na nią trzy kolejne etapy: walki na przedmieściach Warszawy, uderzenia nad Wkrą, kontruderzenie znad Wieprza. Bohaterscy żołnierze Wojska Polskiego zatrzymali bolszewicką zarazę, która kierowała się na zachód Europy.

30 lipca 1992 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił Święto Wojska Polskiego, przywracając jego obchody w dniu 15 sierpnia. W czasach II RP było to Święto Żołnierza, sankcjonowane na rozkaz ówczesnego Ministra Spraw Wojskowych Gen. Broni Stanisława Szeptyckiego ku pamięci heroicznej walki polskich żołnierzy i celem upamiętnienia zwycięskiej Bitwy Warszawskiej. Na dzień obchodów wskazano właśnie 15 sierpnia, gdyż tego dnia w 1920 roku w godzinach nocnych, pierwsze oddziały 21 Dywizji Górskiej rozpoczęły forsowanie Wieprza pod Kockiem. Dzięki tej kontrofensywie rozbito wojska Frontu Zachodniego, którymi dowodził Michaił Tuchaczewski. Obchodzono je uroczyście w trakcie II Wojny Światowej i po niej, do 1947 roku. Następnie zaniechano jego obchodów i ustanowiono Dzień Wojska Polskiego przypadający na 12 października, by upamiętnić chrzest bojowy 1. Dywizji Pancernej im. Tadeusza Kościuszki pod Lenino. Wojsko Polskie od odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku w ceremoniale, znakach i nazwach oraz strukturze wewnętrznej podkreśla swoją tradycję, oraz rodowód historyczny szeroko rozumiany jako trwałość państwa polskiego, a także niezmienność istnienia jego zbrojnego ramienia. Obecnie Wojsko Polskie nawiązuje do tradycji Armii  II Rzeczypospolitej, kultywuje tradycję oręża polskiego, która integruje żołnierzy i wzmacnia ich więź emocjonalną ze społeczeństwem.

Z okazji Święta Wojska Polskiego składamy wszystkim Wiarusom oraz Pracownikom cywilnym Wojska najserdeczniejsze życzenia przede wszystkim zdrowia, szczęścia, pomyślności, sukcesów w życiu zawodowym i prywatnym. Dziękujemy za krzewienie wartości patriotycznych w społeczeństwie,  Waszą służbę i ciągłą gotowość do obrony granic naszego kraju. Służba Ojczyźnie i jej obywatelom należy do zadań najtrudniejszych, ale jest również wielkim zaszczytem, przykładem ofiarności i powołania.  Jednocześnie pochylamy głowy w zadumie, aby uczcić pamięć o tych, którzy zginęli, walcząc o wolność i niepodległość Polski i jej obywateli.

Przewodniczący NSZZ Policjantów woj. małopolskiego

podinsp. Grzegorz Gubała